بگـذآر یـآدت بی انـدآزم
مَــــن بودم کـه بـرآیت اَهمـیت قـآئل شدند
مَـن عِشـق رآ یـآدت دآدم
مَـن بودم کـه دختـرانگی را نشـآنت دادم
جـواب اسـتادت این بود ؟
خـیانت و بی رحـمی ؟
اَگـر من نـبودم عـشق را نمیـدانستی
نمیفهـمیدی ارزش قـائل شـدن را !
بـــــاران کـــــمـــــی آهـســـتـــــه تــــــــــر
ایـــــنـجـا کـسی در خـــــانـــــه نـیـســـــت
مـــــن هـســـــتــــــم و تـــــنـــهـــــایـــــی
و دردی کـــــه نـــــامـش زنـــدگـیـســـت ...